پيشينه مخزن نگهداری آثار در موزه

اولـيـن انـگيزه­هاي ايجاد موزه، نگه­داري اشياء عجيب و شگفت انگيز و گرد­آوري آن­ها و آثار قديمي و عتيقه بوده­است. قبل از اين­كه انسان به فكر نمايش و يا مطالعة آثار فرهنگي و باستاني باشد. اشياء را در مخازن نگه­داري و از آن­ها حفاظت مي­كرده است. نمونه­هاي اوليه و تاريخي مخازن را به كتابخانه بطلميوس در اسكندريه و يا خزانه­ها و گنجينه­هايي كه شاهان آشوري، بابلي و شاهنشاهان هخامنشي نسبت مي­دهند. كه همه آن­ها هايي ويژه و با مـحـافظان مخصوص حفاظت مي­شده اند. در دوره هاي نزديك­تر  در ايران عصر ناصرالدين شاه، از مفهوم موزه فقط مفاهيم نگه­داري و حفاظت آن را مدظر بوده است. با انتقال اشياء از مـسعوديه به دارالفنون مفهوم تازه­اي به­عنوان نمايش و ارائه آثار نيز ظاهر مي­گردد. « با اين حال در آن زمان هنوز موزه معناي امروزي خود را نيافته بود، زيرا هنوز مباني و اصول فکريي که بتواند منجر به تاسيس موزه شود وجود نداشت.» (۱). و مفهوم  نگه­داري بيشتر ديده مي­شود چون كه بازديد براي عموم معمول و متداول نبوده است.

۱-- بهشتي، سيد محمد، معنا وماهيت موزه، مجله رواق، شماره 3، تابستان1378،ص18.

منبع: ميرزايی، کرم،پايان نامه کارشناسی، بررسی و مقايسه مخازن موزه­های ايران با معيارهای بين­المللی با تکيه بر مخزن موزۀ فرش ايران، مرکز آموزش عالی ميراث فرهنگی، 1382.