موزه­دارکیست؟

                                                                        کرم میرزایی*

 

پیشینۀ موزه­داری

آغاز  فعالیت موزه­ها  با دورۀ نوزایی در اروپا همراه است. خانوادۀ مدیچی با حمایت از هنرمندان و گردآوری آثار آن­ها و همچنین کاوش­های علمی باستان­شناسی در پمپیی و نگه­داری و نمایش آثار یونان و روم باستان، نخستین گام­هایی برای موزه­داری در سطح دنیا است. اولین مجموعه شخصی دنیا در سال 1683 میلادی در آكسفورد انگلستان با نام موزه آشمولین به صورت عمومی‌در آمد.

اوج هنری موزه­داری جهان را می­توان در موزۀ لوور پاریس دید. این موزه كه هم­اكنون به­صورت یك مركز بزرگ  پژوهشی در آمده است، ‌بزرگ­ترین موزه دنیا به­شمار می­آید. ساختمان این موزه پیش از انقلاب كبیر فرانسه، یكی از كاخ­های سلطنتی فرانسه بود كه در آن آثار با ارزش هنری نگه­داری می‌شد. پس از انقلاب كبیر فرانسه در سال 1789 میلادی این كاخ با آثارش به مردم فرانسه اهداء شد و در سال 1793 میلادی تبدیل به موزۀ ملی فرانسه گردید.

 پیشینۀ موزه در ایران را هر چند در نمونه­هایی مانند چینی­خانۀ شیخ­صفی در اردبیل و کاخ­های شاهان صفوی که پٌر از نقاشی­های دیواری، تزئینات معماری و هنرهای­دستی است، یا در دورۀ قاجار با تأثیرپذیری از اروپا موزه­های درباری تشکیل شد. اما گام­های محکم و اساسی برای موزه­داری در ایران با گشایش موزۀ ایران باستان، آغاز شد.

موزه را نبایستی مكانی دانست كه در آنجا صرفاً آثار تاریخی و باستانی به نمایش در می­آید، بلكه تمامی نمایشگاه­های هنری، علمی، جانوری، پزشكی، نگارخانه­ها، كتابخانه­ها و آرشیوها و بیشتر بناهای تاریخی به‌نوعی موزه هستند. هر شیء و اثرِ به نمایش گذاشته شده در موزه یا نمایشگاه زبان حالی دارد و با بیننده‌اش ارتباط برقرار می‌كند.

 

موزه­دار کیست؟

تمام کارهایی که منجر به تأسیس، راه‌اندازی و ادارۀ یک موزه می­شود به طور کلی موزه­داری نام دارد.

دانشِ موزه­داری در عمل دارای دو بخش است که در واقع مکمل یکدیگرند، یکی گردآوری و نگه­داری مجموعه و دیگری بهره برداری از آن.

 بخش نخست تئوري یا موزه­شناسي است كه به بحث راجع به تاريخچه پيدايش موزه­ها، حكمت موزه در جهان و تمام كارهاي تئوريِ ديگر راجع  به ساختار موزه می­پردازد. و مواردی همچون گردآوري اشياء (وظيفه اصلي موزه)، ثبت و ضبط آن‌ها، آماده‌سازي براي نمايش و ارائه و كارهاي آموزشي و پژوهشي  در بخش دوم عملي (موزه­نگاري) مطرح است.

واژۀ موزه­اوگرافی یا موزه­نگاری در برگیرنده بخش عملی یا توصیف عملی کار است و این دو بخش، یعنی دانشِ        موزه­شناسی همراه با هنر موزه­نگاری است که هم‌زمان پیام موزه را به  گروه­های مختلف بازدید کننده انتقال می­دهد.

مدیریت موزه: بالاترین شخص تصمیم گیرنده در برنامه­های راهبردی موزه است. مدير راهبري فكري موزه را از طريق دانش تخصصي در زمينه مقررات موزه به عهده دارد. همچنين مسئول سياستگزاري تأمين بودجه، ارائه طراح سازماندهي، امور پرسنلي، هدايت برنامه­ها و مشاهده و هماهنگي كارمندان مي­باشد.

از ديگر فعاليت­هاي چرخه­اي مدیر موزه، تلاش در به­دست آوردن اشياء  و تکمیل مجموعه­های موزه، فراهم نمودن شرایط مناسب نگه­داري اشیاء، فراهم نمودن زمینه­های تحقيق تفسير و نمايش اشياء آثار است.

ساختار مدیریتی موزه باید استقلال مدیریتی، استقلال مادی و استقلال اداری داشته­باشد تا بتواند کارکرد واقعی که همانا تأثیرگذاری بیشتر بر جامعه است را اشکار کند. جامعه است

موزه­دار: فردي متخصص و تحصيل كرده در رشته دانشگاهي مرتبط با مجموعه­هاي موزه است. موزه­دار باید دانش تخصصي در يكي  ازمباحث موزه­اي را داشته باشد. با توجه به کارکردهای گوناگون موزه­ها، موزه­دارها نیز وظایف گوناگونی بر عهده دارند.

موزه­دار آموزش­گر: مسئول و اداره کننده برنامه­­های آموزشی مانند سمینارها، همایش­های علمی ـ  آموزشی و سخنرانی­های در موزه است. همچنین برنامه­ریزهای آموزشی بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت موزه و نیز شناخت اهداف و برنامه هاي آموزشي وارائه سيستم هاي آموزشي در سطح مدارس و دیگر موسسأت آموزشي را بر عهده دارد.

موزه­دار پژوهش­گر:  پژوهش بر روی آثار موزه­ای، توانايي تفسير اشياء، شناسایی، مهارت در بكارگيري روش­هاي تحقيق و ايجاد ارتباط بين علومي كه مرتبط با مجموعه­ها مي باشد.

موزه­دار حفاظت­گر(Conservator): موزه­دار حفاظت­گر با آگاهي از عوامل آسیب­رسان با استفاده از روش­های حفاظتی در حفاظت پیشگیرانه، مرمت و  نگهداري آثار در مخازن نگهداری اشیاء موزه­ای و سالن­های نمايش اشياء تلاش می­کند.

راهنمای موزه: مسئوليت راهنمایی و اطلاع رسانی مخاطبان موزه و  معرفي اشياء  به روش­های گوناگون،

مهارت در شيوهاي ارتباط چه از لحاظ گفتاري و چه از لحاظ نوشتاري به منظور ايجاد ارتباط سطوح مختلف تحصيلي و نيل به اهداف رضایتمندی مخاطبان از ویژگی­های این گروه از موزه­داران است.

امین­اموال موزه(keeper):  این موزه­دار در راستای فعالیت­هایی از جمله؛ شناخت از مجموعه موزه، آگاهي از روش­هاي ارزيابي برای شناسایی اشیاء قابل ثبت، مسئول سازماندهي و نگه­داري فرم­هاي تنظيم شده، اسناد قانوني پرونده­ها و اطلاع از سيستم­هاي مرتبط با به­دست آوردن و تحویل اموال، فهرست­بندي، بسته­بندي، انبارداري و كنترل مستمر اشياء مي­باشد.

جمعدار موزه: تمامي مراحل مربوط به امانت گرفتن و امانت دادن اشياء را سازماندهي ثبت و هماهنگ مي­كند. اين اعمال شامل نگه­داري يا بسته­بندي اشياء هنگام تشکیل نمایشگاه یا امانت دهی به دیگر موزه­ها، انتخاب روش­هاي ارسال يا بررسي اشياء ورودي و خروجي، جمعدار باید در هنگام ثبت اطلاعات اشیاء را طوري سازماندهي كند تا حقايق،  فرضيه­ها و نظريه­ها را به­توان به­طور مفيد و به آساني از آن استخراج كرد.

آگاهي از روش­هاي ثبت اموال فرهنگي تاريخي،آگاهي از امور مخزن­داري و نگهداري اشياء، آگاهي از مسائل قانوني مرتبط با مجموعه­ها، آگاهي از سيستم­هاي پردازش و مديريت اطلاعات، آگاهي از روش­هاي بسته­بندي و حمل و نقل اشياء و چگونگي حفاظت از آن‌ها، آگاهي از روش­هاي حفاظت فيزيكي.

طراح نمايشگاه: این افراد طراحي نمايشگاه، نظارت بر ايده­هاي موزه­داران و مدیران بخش­های موزه را به شكل نماشگاه­هاي موقتي يا دوره­اي را بر عهده دارند. وی در جهت تحقق  اين اهداف از طراحي، مدل سازي، نور پردازي و مکان­یابی برای نمایش دادن اشياء و آثار موزه­ای در محل مناسب كمك مي­گيرد. طراح نمايشگاه مي­تواند به­عنوان مشاور ايجاد نمايشگاه انجام وظيفه كرده و مسئوليت اجرايي داشته باشد.

موزه­دار گزینش­گر آثار(Curator): برای انتخاب آثار موزه­ای در تالارهای نمایش و برگزاری نمایشگاه­های موقت نیاز به شناخت مجموعه­های موجود است از این رو متخصص گزینش­آثار در موزه­ها این عمل را انجام می­دهد.

مستندنگار: شناسایی دقیق آثار موزه­ای، تهیۀ شناسنامۀ آثار و ثبت آن­ها در دفاتر از مهم­ترین وظایف یک موزه­دار مستندنگار است. مستننگار ممکن است از روش­هایی مانند عکاسی، فیلمبرداری، طراحی و استفاده از چند رسانه­ای­ها بتواند در دستیابی به اهداف خود کوشش کند.

جایگاه مستندنگاری درحیطه­های موزه­داری و حفاظت مرمت اشیاء مشابه دیگر پروژه­های علمی است. در این گو­نه پروژه­ها، نوع بازدید و بررسی کارشناسانه، اهدف، گردآوری اطلاعات و مشاهدۀ مستقیم شیء و اظهار نظر دربارۀ ویژگی­های فنی، هنری و قدمت تاریخی آن در محدودۀ خواسته شده است.

هدف از مستندنگاری تهیۀ گزارش از وضع موجود و گردآوری اطلاعات و مشاهدۀ اثر برای ارائۀ پیشنهادهای سازند در جهت پیشگیری از آسیب­ها و نگه­داری بهتر از اشیاء موزه­ای است. هدف پایانی از مستندنگاری تهیه و تکمیل شناسنامۀ اشیاء موزه­ای است. اطلاعات اشياء موزه­اي معمولاً به روش­های شفاهی، نوشتاری و ديجيتالی به مخاطبان و         مراجعه­کنندگان ارائه می­شوند. بهترين حالت ارائه اطلاعات به پژوهشگران و بازديدکنندگان به­صورت ديجيتالی و رایانه­ای است. زیرا در کمترین زمان و بهترین کیفیت اطلاعات منتقل می­شود.

موزه­داران با استفاده از چندرسانه­ای­ها مانند عکس، فيلم، متن و... از اشياء موزه­ای، امکان بهره­برداری­های پژوهشی را برای محققان، مراجعه­کنندگان و مخاطبان هدف را فراهم می­کنند.

 کتاب­شناسی

 حکمت، محمد، درآمدی بر مدیریت موزه و نگارخانه، تهران: نزهت،1386.

خواجه­ئيان، سايه، مخاطب­شناسي موزه، موزه ها شماره 19، پائيز 1383، ص 3

روح الله امینی، محمود، مبانی انسان­شناسی، تهران.

دبيري­نژاد، رضا، موزه ديروز امروز فردا، تهران: نشر ساحت بهار 1383.

ميرزايی،کرم، پايان­نامه کارشناسی، بررسی و مقايسه مخازن موزه­های ايران با معيارهای بين­المللی با تکيه بر مخزن موزۀ  فرش ايران، مرکز آموزش عالی ميراث فرهنگی ،1382.

نفیسی، نوشین­دوخت، موزه­داری، تهران: انتشارات سمت،1375.

 *کارشناس موزه­داری موزۀ ملی ایران و کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشکدۀ هنر دانشگاه شاهد