RASHNU

1-3  عملکرد نمايشگاهی مخزن

«در برخی از مخازن موزه­ها امکان دسترسی و بازديد از آثار و اشياء موزه­ای وجود دارد که اين به­توان  و امکانات موزه بستگی دارد. با طراحی و اجرای برنامه­های خاص و تدابير ويژه می­توان مخزن را برای بازديد عموم[يا بازديدهای ويژه ] آماده کرد، که کمبود تالارهای نمايش را جبران می­کند و امکان و فرصت ارائه به اشياء بيشتری داده می­شود.»⁽¹¹⁾

«شدت نياز دسترسی به اشياي مجموعه هر موزه، تعيين کننده نوع مخزن مناسب برای آن موزه است. هر موزه در مورد اين­که به چه کسانی اجازه ورود به مخزن را بد هد دارای فلسفه خاص خود است.»⁽¹²⁾

امروزه، اکثر موزه­ها در صدد افزايش راه­های دسترسی عموم به مجموعه­های ذخيره خود هستند. از اين رو در طراحی، حمل و نگه­داری اشياء قابل دسترس بودن آن­ها اهميت بيشتری دارد.»⁽¹³⁾البته اين مهم جايگاه ويژه­ای به مخازن موزه­ها می­بخشد و در ضمن خود ممکن است باعث پاره­ای مشکلات و همچنين ناامنی برای اشياء موجود در مخزن را فراهم می­آورد. از آن جمله، نياز به نيروی انسانی مراقب و راهنما، نبود شرايط انسانی مناسب برای بازديدکننده، در معرض نور قرارگرقتن اشياء هنگام بازديد و تغييرات محيطی (برخورد با اشياء- دست زدن به آثار و....) را می­توان نام برد. کارکنان موزه و امين اموال موزه­ها می­توانند با فراهم شدن شرايط خاص مخزن به اشياء دسترسی پيدا کنند و از نزديک اشيا را مورد بازديد قرار دهند که در اين جا ضرورت دست­يابی کارکنان موزه به اشياء در مخزن را به­طور خلاصه در چهار مورد ذکر می­کنيم.

«1- [جهت]مراقبت بيشتر از مجموعه­ها، به­عنوان مثال نظارت يا بازرسی مجموعه­ها و تشخيص اشيايی که به مرمت نياز دارند.

2- ايجاد  ارتباطات جديد بين اشياء موزه­ای                                                  

3- ارائه نظرات جديد ی برای توضيح و به نمايش گذاردن اشياء

4- استفاده از اشياء در زمينه­های جديد آموزش و معرفی.»⁽¹⁴⁾

علاوه بر موارد فوق، تبادل اطلاعات و تجربيات بين همکاران مخازن می­تواند آن­ها را در جهت بهره­برداری بهينه از مخزن موزه­ها ياری کند.